Tzw. pająki to tradycyjne ozdoby kinetyczne kojarzone ze sztuką ludową. Jak byłem dzieckiem to moja babcia nauczyła mnie przygotowywać ozdoby podobne do tych ludowych. Nie wiem skąd wiedziała jak takie obiekty wykonać, jak byłem dzieckiem to nie pytałem, byłem najpewniej zbyt zajęty ich formą, a teraz na pytania do babci jest już za późno. Dziś sam przygotowuję takie obiekty, sięgając w pamięci do tamtej nauki z dziecięcych lat. Tradycyjne pająki wykonywane były głównie ze słomy, ja używam do ich budowy materiałów z odzysku. Powielam te kinetyczne formy w autorskich pracach, ale przygotowuje też warsztaty, na których razem z osobami budujemy duże, wspólnotowe instalacje: Pająki dobrej wróżby. Ważne jest dla mnie aby warsztaty nie były polem do rywalizacji. Budowanie wspólnego obiektu znosi konieczność wykazywania się umiejętnością idealnego powielenia zadanego schematu. Zadaniem wspólnotowego pająka dobrej wróżby jest włączenie wszystkich osób, konsolidacja, połączenie w całość najdrobniejszych gestów twórczych zaangażowanych osób, a dobre moce ludowej wróżby dzielą się po równo. Obcując z materią, głównie ze zbieranym przeze mnie kolorowym plastikiem, czyli z odpadem konsumpcyjnym, otwiera się również przestrzeń do rozmów na tematy społeczne, ekologiczne, a nawet polityczne.